در ماه‌های اخیر، صنعت مرغداری کشور با بحرانی عمیق در تامین نهاده‌های دامی مواجه شده است؛ بحرانی که ریشه آن را باید در کمبود واردات ذرت و کنجاله سویا، تأخیر در تخصیص ارز و ناکارآمدی در نظام توزیع جست‌وجو کرد. بسیاری از مرغداران گزارش داده‌اند که با وجود پرداخت هزینه در سامانه بازارگاه، خوراک مورد نیاز به آن‌ها تحویل داده نشده و در نتیجه، مرغ‌ها دچار ضعف، سوءتغذیه و تلفات بالا شده‌اند. در برخی واحدها، کمبود خوراک به حدی است که مرغداران ناچار به کاهش ظرفیت یا معدوم‌سازی جوجه‌ها شده‌اند؛ اقدامی ناگزیر که در ماه‌های آینده خود را در قالب کاهش عرضه و افزایش قیمت مرغ و تخم‌مرغ نشان خواهد داد.
در حالی‌که مسئولان وزارت جهاد کشاورزی از تأمین ذخایر کافی و تخصیص فوری ارز برای واردات نهاده‌ها خبر می‌دهند، واقعیت در سطح تولید چیز دیگری است. بسیاری از محموله‌های ذرت و سویا در بنادر کشور معطل مانده و به علت پیچیدگی‌های اداری و تأخیر در ترخیص، وارد چرخه توزیع نمی‌شوند. این ناهماهنگی میان آمار رسمی و تجربه میدانی، نشانگر شکافی عمیق در ساختار مدیریتی زنجیره تأمین است. حتی در مواردی گزارش شده که بخشی از نهاده‌ها به صورت «خالی‌فروشی» معامله شده یا با تأخیر طولانی به دست تولیدکنندگان رسیده است؛ پدیده‌ای که نه تنها هزینه تولید را بالا برده، بلکه اعتماد فعالان صنعت را نیز به‌شدت تضعیف کرده است.
